Depresja to poważna choroba. Powoduje ona obniżenie nastroju, brak zainteresowania najbliższym otoczeniem. Chory najczęściej nie potrafi niczym się cieszyć, jest ciągle zmęczony i izoluje się od społeczeństwa. Najczęstszymi objawami, które mogą wskazywać na depresję są: niska samoocena, negatywne spojrzenie na świat, brak łaknienia, czasami także myśli i próby samobójcze.

Jednak nie u wszystkich chorych objawy te występują. Istnieje także choroba maniakalno- depresyjna objawiająca się odwrotnym do depresji zachowaniem: nadpobudliwość, mania wielkości, ryzykowne i wyczerpujące życie, autodestrukcja. Lekarze obserwują spore zróżnicowanie wśród pacjentów. Aby móc określić czy mamy do czynienia z depresją,  potrzebna jest wnikliwa analiza symptomów utrzymujących się dłużej niż dwa tygodnie, gdyż mogą to być inne choroby. Jest to ważne dla odróżnienia zwykłej sezonowej chandry od depresji klinicznej. Chandra może objawiać także przygnębieniem, smutkiem po starcie bliskiej osoby, jednak mija szybciej i nie pozostawia szkód.

Natomiast depresja jako choroba potrafi bardzo wyniszczać organizm, staje się niebezpieczna dla chorego. Jednoznaczne przyczyny tej choroby są trudne do określenia, może być ich bardzo wiele. Wiadomo jednak, że są one związane ze zmianami w mózgu. Ryzykiem wystąpienia depresji i choroby maniakalno-depresyjnej obarczone są osoby, których bliscy krewni, rodzice, rodzeństwo cierpieli na te schorzenia.

W leczeniu depresji stosuje się leki przeciwdepresyjne, neuroleptyczne oraz specjalistyczną terapie psychologiczną, pozwalającą na poprawę psychicznego stanu chorego. Terapia zawsze powinna odbywać się pod okiem specjalisty psychiatry. Aby uniknąć nieprzewidzianych prób samobójczych, które mogą być wywołane przez nieodpowiednio dobrane leki, zaleca się hospitalizację w celu zapewnienia choremu bezpieczeństwa.

Zaburzenia nerwicowe to potocznie nerwica lub naukowo neuroza. Są to zakłócenia psychiczne bardzo różnie objawiające się i dotyczące chorobowych stanów emocjonalnych, procesów psychicznych i niezdrowych form zachowania. Wszystkie te dolegliwości są najczęściej powiązane ze sobą, chory ma świadomość ich występowania, a mimo to powtarza je. Ta właśnie świadomość różni nerwicę od psychozy.

Nerwice przyjmują różną postać. Mogą to być:

1. Fobie i lęki występujące w różnych sytuacjach
2. Nerwica natręctw, są to natrętne wciąż nawracające myśli lub czynności, którym pacjent stara się opierać.
3. Reakcje stresogenne spowodowane stresującym wydarzeniem, napiętą sytuacją lub przykre odczucia. Stres może utrzymywać się przez dłuższych okres, a nawet narastać uniemożliwiając radzenie sobie z trudnościami.
4. Przemijająca ostra reakcja na stres psychiczny lub fizyczny ustępująca w ciągu kilku godzin lub dni. Stresorem może być osoba lub zdarzenie. Objawami mogą być depresja, lęk lub rozpacz.
5. Zaburzenia dysocjacyjne polegają na utracie prawidłowej korelacji między przeszłością, własną tożsamością i bezpośrednimi wrażeniami objawiające się amnezją.
6. Zaburzenia somatyczne

Nerwice nie są mniej groźne niż inne choroby o podłożu psychicznym Potrafią wyniszczać do tego stopnia, że niemożliwa jest samorealizacja.

Aby uniknąć tego typu schorzeń należy przede wszystkim radzić sobie ze stresem, czyli starać się zapanować nad zewnętrznymi wymaganiami. Ważne są strategie przydatne w trudnych sytuacjach. Jednak nie każda jednostka jest w stanie sama przezwyciężyć przeszkody życia codziennego, które dla innych są błahostkami. Podobnie jak w przypadku zaburzeń osobowości, leczenie  jakie powinno się zastosować to psychoterapia. Pozwala ona uwolnić się od nawracających lęków, nierozwiązanych sytuacji. Z pomocą przychodzi również farmakoterapia – leki antylękowe i antydepresyjne.

Polecamy wszywki alkoholowe w Warszawie!